Jump to content

curreres

E Victionario

Discretiva

curreres dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
currerēs secunda singularis imperfectum activa coniunctivus currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkur.rereːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·re·rēs — morphologica: curr-eres

Loci

[+/-]
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Idem sompnium ad Antiphonem retulit, quem unum ex grais sompniorum coniectoribus in primis celebratum video; at ille: ‘Vinceris’ inquit, ‘hauddubie. Non animadvertisti te a quatuor preventum esse dum curreres?’ —Rerum memorandarum libri Petrarcae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber IV. 74: [1] — curreres
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: curreres.