Jump to content

currat

E Victionario

Discretiva

currat dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
currat tertia singularis praesens activa coniunctivus currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkur.rat/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·rat — morphologica: curr-at

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
T. Lucretius Carus
–95…–55
Quintus Horatius Flaccus -65/-8Albius Tibullus -54/-19 Petronius Arbiter
ca. 14-66
C. Plinius Secundus 23-79Marcus Valerius Martialis 40-103 Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class.class.class.class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ergo in aliis, id est in historia et in eo quod appellamus ἐπιδεικτικόν, placet omnia dici Isocrateo Theopompeoque more illa circumscriptione ambituque, ut tamquam in orbe inclusa currat oratio, quoad insistat in singulis perfectis absolutisque sententiis. —Orator ad M. Brutum Ciceronis [1][2]

class.

  • Quin etiam passim nostris in versibus ipsis
multa elementa vides multis communia verbis,
cum tamen inter se versus ac verba necesse est
confiteare alia ex aliis constare elementis;
non quo multa parum communis littera currat
aut nulla inter se duo sint ex omnibus isdem,
sed quia non volgo paria omnibus omnia constant. —De rerum natura Lucretii [3][2]

class.

  • ergo non satis est risu diducere rictum
auditoris: et est quaedam tamen hic quoque virtus:
est brevitate opus, ut currat sententia neu se
inpediat verbis lassas onerantibus auris,
et sermone opus est modo tristi, saepe iocoso,
defendente vicem modo rhetoris atque poetae,
interdum urbani, parcentis viribus atque
extenuantis eas consulto. ridiculum acri
fortius et melius magnas plerumque secat res. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [4][2]

class.

  • Sanguineas edat illa dapes atque ore cruento
Tristia cum multo pocula felle bibat;
Hanc volitent animae circum sua fata querentes
Semper et e tectis strix violenta canat;
Ipsa fame stimulante furens herbasque sepulcris
Quaerat et a saevis ossa relicta lupis,
Currat et inguinibus nudis ululetque per urbes,
Post agat e triviis aspera turba canum.
Eveniet: dat signa deus; sunt numina amanti,
Saevit et iniusta lege relicta Venus. —Elegiarum libri II Tibulli [5][2]

saec. I.

  • Praeponam enim unum ex libertis sepulcro meo custodiae causa, ne in monumentum meum populus cacatum currat. —Satyricon T. Petronii Arbitri [6][2]

saec. I.

  • Asiae longitudo in confesso est |L| XIII DCCL; latitudo sane computetur ab Aethiopico mari Alexandriam iuxta Nilum sitam, ut per Meroen et Syenen mensura currat, |XVIII| LXXV. —Naturalis historia Plinii [7][2]

saec. I.

  • Hiberna quamvis Arctos et rudis Peuce
Et ungularum pulsibus calens Hister
Fractusque cornu iam ter inprobo Rhenus
Teneat domantem regna perfidae gentis
Te, summe mundi rector et parens orbis:
Abesse nostris non tamen potes votis.
Illic et oculis et animis sumus, Caesar,
Adeoque mentes omnium tenes unus,
Ut ipsa magni turba nesciat Circi,
Utrumne currat Passerinus an Tigris. —Epigrammata M. Valerii Martialis [8][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Oceanum, et Graeci, et Latini ideo nominant, quod in circuli modo ambiat orbem: sive a celeritate, eo quod ocius currat; item quia, ut coelum, purpureo colore nitet. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [9][2]

saec. XII.

  • Unde tam feminae quam viri qui proprio tactu corporis sui semen suum de se excutiunt, in hac sorde sua ulceribus et vulneribus semetipsos in animabus suis inficiunt, cum propter amorem meum in officio castitatis se constringere noluerunt. Quid hoc? Quia cum homo stimulum carnis suae se pungere senserit: in cavernam continentiae currat, et scutum castitatis apprehendat, atque ita se ab immunditia defendat. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [10][2]

Latinitas nova

saec. XIX.

  • Omnino autem quum moveatur, quicquid movetur, tribus modis, id est, vel quia ex accidenti, vel quia pars aliqua, vel quia per se movetur: solum ex accidenti potest mutari mutatio: veluti, si is qui sanatur, currat, aut discat. Sed mutationem ex accidenti, dudum missam fecimus. —Aristotelis Physica Bussemakeri [11][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Orator ad M. Brutum. (The Latin Library): LXI [207] — currat
  2. 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 Vicicitatio: currat.
  3. 3.0 3.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber secundus, versus 692 — currat
  4. 4.0 4.1 Quintus Horatius Flaccus - Sermonum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Sermo X.  Versus 17  — currat
  5. 5.0 5.1 Albius Tibullus - Elegiarum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Caput V. Versus 55 — currat
  6. 6.0 6.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. LXXI. — currat
  7. 7.0 7.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 38, [209] — currat
  8. 8.0 8.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. VII, versus 10 — currat
  9. 9.0 9.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XIII. Caput XV. [1] — currat
  10. 10.0 10.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio sexta — currat
  11. 11.0 11.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber V, capitulum II, [9] — currat