culavit

Discretiva

culavit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cūlāvit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	cūlō (cūlāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kuːˈlaːwit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cū·lā·vit — morphologica: culav-it

Loci

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Ad summam, quemvis ex istis babaecalis in rutae folium coniciet. Nec est quod putes illum quicquam emere. Omnia domi nascuntur: lana, credrae, piper, lacte gallinaceum si quaesieris, invenies. Ad summam, parum illi bona lana nascebatur; arietes a Tarento emit, et eos culavit in gregem. —Satyricon T. Petronii Arbitri