cucurrit

Discretiva

cucurrit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cucurrit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	currō (currere)

Appellatio

API: /kuˈkur.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cu·cur·rit — morphologica: cucurr-it

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43	P. Ovidius Naso -42…+18	Lucius Annaeus Seneca -3/+65	Marcus Manilius fl. 14	Petronius Arbiter ca. 14-66	Quintus Curtius Rufus ca. 50	M. Fabius Quintilianus ca. 35-100	Marcus Valerius Martialis 40-103	Decimus Iunius Iuvenalis 100-128	Hildegardis Bingensis 1098-1179	Franciscus Petrarca 1304-1374	Ulco Cats Bussemaker 1810–1865
class.	class.	class.	class.	I	I	I	I	II	XII	XIV	XIX

Latinitas Romana

class.

• Erat ei spes una in C. Antonio qui duorum fratrum aetatibus medius interiectus vitiis cum utroque certabat. Is tamquam extruderetur a senatu in Macedoniam et non contra prohiberetur proficisci, ita cucurrit. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

class. (versio II, ca. 5 p. Chr. n.)

• Illa dies fatum miserae mihi dixit, ab illa

pessima mutati coepit amoris hiemps,

qua Venus et Iuno sumptisque decentior armis

venit in arbitrium nuda Minerva tuum.

attoniti micuere sinus, gelidusque cucurrit,

ut mihi narrasti, dura per ossa tremor. —Heroides Ovidii Nasonis

class.

• Parum est, quod, ut perveniret ad patrem, tot pericula maximos duces eum maxime prementia contempsit, tot oppositas difficultates, quod ad primam pugnam exiturus tiro per veteranorum corpora cucurrit, quod annos suos transiluit? —De beneficiis Senecae

class.

• tum Procyon veloxque Lepus; tum nobilis Argo

in caelum subducta mari, quod prima cucurrit,

emeritum magnis mundum tenet ante periclis,

servando dea facta deos. cui proximus Anguis

squamea dispositis imitatur tegmina flammis;

et Phoebo sacer ales et una gratus Iaccho

Crater et duplici Centaurus imagine fulget,

pars hominis, tergo pectus commissus equino. —Astronomicon M. Manilii

saec. I.

• Confusus hac denuntiatione Eumlolpus non quaesiit iracundiae causam, sed continuo limen egressus adduxit repente ostium cellae meque nihil tale expectantem inclusit, exemitque raptim clavem et ad Gitona investigandum cucurrit. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.

• Polydamas procul veniens ut a Parmenione conspectus est vultu laetitiae speciem praeferente, ad conplectendum eum cucurrit mutuaque salutatione facta Polydamas epistulam a rege scriptam ei tradidit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.

• Sed alius divideret haec et circa singulos gradus moraretur; hic in sublime etiam cucurrit et ad summum non pervenit nisu, sed impetu. —Institutio oratoria Quintiliani

saec. I.

• Nihil est miserius neque gulosius Santra.

Rectam vocatus cum cucurrit ad cenam,

Quam tot diebus noctibusque captavit,

Ter poscit apri glandulas, quater lumbum,

Et utramque coxam leporis et duos armos,

Nec erubescit peierare de turdo

Et ostreorum rapere lividos cirros. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.

• sed postquam iacuit planum mare, tempora postquam

prospera vectoris fatumque valentius euro

et pelago, postquam Parcae meliora benigna

pensa manu ducunt hilares et staminis albi

lanificae, modica nec multum fortior aura

ventus adest, inopi miserabilis arte cucurrit

vestibus extentis et, quod superaverat unum,

velo prora suo. iam deficientibus austris

spes vitae cum sole redit. tum gratus Iulo

atque novercali sedes praelata Lavino

conspicitur sublimis apex, cui candida nomen

scrofa dedit, laetis Phrygibus mirabile sumen

et numquam visis triginta clara mamillis. —Saturae D. Iuni Iuvenalis

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sed famelicus lupus devorat te, dicens: Ovis ista secus viam erravit nec pastorem suum sequi voluit, sed post me cucurrit, quare illam deglutire volo, quia me elegit et pastorem suum deseruit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quem tu michi ducum vel heroum proferes quem Milo ille non superet, qui per stadium bovem vivum gestans humeris cucurrit eundemque nude ictu manus occisum uno die solus haud gravatus integrum comedit. —De remediis utriusque fortune Petrarcae

Latinitas nova

saec. XIX.

• Absurdum igitur est, sive non existimarunt esse, sive, quum esse putarent, praetermiserunt; praesertim quum ipsi quoque interdum casu et fortuna utantur: sicut Empedocles non semper aerem in superiorem locum secerni inquit, sed quomodo contigerit: dicit enim in Cosmopoeia, Saepe alias aliter, sed tum sic forte cucurrit. —Aristotelis Physica Bussemakeri