cucurrerit

Discretiva

cucurrerit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cucurrerit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	currō (currere)
cucurrerit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kuˈkur.rerit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cu·cur·re·rit — morphologica: cucurr-erit

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid taces? dic, inquam, diem. Pudet dicere; intellego; verum et sero et nequiquam pudet. Deicitur de saltu, C. Aquili, pridie Kalend. intercalaris; biduo post aut, ut statim de iure aliquis cucurrerit, non toto triduo DCC milia passuum conficiuntur. —Pro P. Quinctio oratio Ciceronis

Latinitas nova

saec. XIX.

• Cohaerere igitur possunt etiam motus, qui non sunt iidem specie, nec genere: quia fieri potest ut, quum aliquis cucurrerit, confestim febricitet: et veluti fax ex successione, latio cohaeret, sed continua non est; quia positum est, continuum esse, quorum extrema sunt unum. —Aristotelis Physica Bussemakeri