creditor
Latine[+/-]
Appellatio[+/-]
API: /ˈkreːditor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: crē·di·tor — morphologica: credi-tor
Notatio[+/-]
Nomen substantivum[+/-]
crēdi|tor, -tōris masc.
- Qui aliquid alteri credit, quod proinde sibi debetur.
Declinatio[+/-]
m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | crēditor | crēditōrēs | I |
gen. | crēditōris | crēditōrum | II |
dat. | crēditōrī | crēditōribus | III |
acc. | crēditōrem | crēditōrēs | IV |
abl. | crēditōre | crēditōribus | VI |
voc. | crēditor | crēditōrēs | V |
Dictiones collatae[+/-]
Antonyma · contraria
Translationes[+/-]
Qui aliquid alteri credit
Discretiva
![]() |
creditor dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
crēditor | secunda singularis | futurum | passiva | imperativus | crēdō |
crēditor | tertia singularis | futurum | passiva | imperativus | crēdō |
Appellatio[+/-]
API: /ˈkreːditor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: crē·di·tor — morphologica: cred-itor
Categoriae:
- Linguae Latinae index inversus
- Lingua Latina
- Nomina substantiva Latina
- Vocabulorum lemmata Latina
- Nomina substantiva
- Vocabulorum lemmata
- Nomina Latina declinationis 3
- Substantiva Latina masculina
- Discretiva
- Formae affines
- Formae affines per coniugationem
- Formae affines Latinae
- Formae affines Latinae per coniugationem