creditor
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈkreːditor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: crē·di·tor — morphologica: credi-tor
Notatio
[+/-]Nomen substantivum
[+/-]crēdi|tor, -tōris masc.
- Qui aliquid alteri credit, quod proinde sibi debetur.
Declinatio
[+/-]| m. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | crēditor | crēditōrēs | I |
| gen. | crēditōris | crēditōrum | II |
| dat. | crēditōrī | crēditōribus | III |
| acc. | crēditōrem | crēditōrēs | IV |
| abl. | crēditōre | crēditōribus | VI |
| voc. | crēditor | crēditōrēs | V |
Dictiones collatae
[+/-]Antonyma · contraria
Translationes
[+/-]Qui aliquid alteri credit
Discretiva
|
creditor dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| crēditor | secunda singularis | futurum | passiva | imperativus | crēdō |
| crēditor | tertia singularis | futurum | passiva | imperativus | crēdō |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /ˈkreːditor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: crē·di·tor — morphologica: cred-itor
Categoriae:
- Linguae Latinae index inversus
- Lingua Latina
- Nomina substantiva Latina
- Vocabulorum lemmata Latina
- Nomina substantiva
- Vocabulorum lemmata
- Nomina Latina declinationis 3
- Substantiva Latina masculina
- Discretiva
- Formae affines
- Formae affines per coniugationem
- Formae affines Latinae
- Formae affines Latinae per coniugationem