cornu

Latine

Appellatio

•    

  
   API: [ˈkor.nuː] (classice)

Capro duo cornua sunt.

Unicornis est equus mythicus, cui cornu unum.

Notatio

Vide s.v. radice corn.

Nomen substantivum

corn|ū, -ūs neut.

1. Durum, proiectum et saepe acutum membrum, ex capite animalium, ut ruminantium.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	cornū	cornua	I
gen.	cornūs	cornuum	II
dat.	cornū	cornibus	III
acc.	cornū	cornua	IV
abl.	cornū	cornibus	VI
voc.	cornū	cornua	V

Translationes

Anglice

horn

Lusitane

corno m , chifre m

Bohemice

roh masc.

Germanice

Horn neut.

Graeca Antiqua

κέρας (ceras, neut.)

Hispanice

cuerno masc. , ala de un ejército masc.

Islandice

horn neut.

Casache

мүйіз /mʏjɪz/

Kyrgesse

мүйүз /mʏjʏz/

Polonice

róg masc.

Ruthenice

рог (rog, masc.)

Turcice

boynuz