continere

E Victionario

Discretiva

continere dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
continēre secunda singularis praesens passiva imperativus contineō (continēre)
continēre
praesens activa infinitivus contineō

Appellatio[+/-]

API: /kon.tiˈneːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·nē·re — morphologica: con-tin-ere

Loci[+/-]

M. Porcius Cato
-234…-149
M. Tullius Cicero
-106…-43
Vitruvius
ca. -80…-15
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
C. Plinius Secundus
23-79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Areas facito pedes latas quaternos; subcavas facito, uti aquam continere possint; inter eas sulcos facito, qua herbas de areis purgare possis. Ubi areae factae erunt, semen serito crebrum, ita uti linum seri solet. —De agri cultura M. Porci Catonis [1][2]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Divitias autem Diogenes censet eam modo vim habere, ut quasi duces sint ad voluptatem et ad valitudinem bonam; sed, etiam uti ea contineant, non idem facere eas in virtute neque in ceteris artibus, ad quas esse dux pecunia potest, continere autem non potest, itaque, si voluptas aut si bona valitudo sit in bonis, divitias quoque in bonis esse ponendas, at, si sapientia bonum sit, non sequi ut etiam divitias bonum esse dicamus. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [3][2]

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

  • At fortasse mirum videbitur inperitis, hominis posse naturam tantum numerum doctrinarum perdiscere et memoria continere. Cum autem animadverterint omnes disciplinas inter se coniunctionem rerum et communicationem habere, fieri posse faciliter credent; encyclios enim disciplina uti corpus unum ex his membris est composita. —De architectura Vitruvii [4][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Ex his igitur qui bene concoxit, mane tuto surget; qui parum, quiescere debet, et si mane surgendi necessitas fuit, redormire; qui non concoxit, ex toto conquiescere ac neque labori se neque exercitationi neque negotiis credere. Qui crudum sine praecordiorum dolore ructat, is ex intervallo aquam frigidam bibere, et se nihilo minus continere. —De Medicina Celsi [5][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • mulieri candida a pectore hyaenae caro et pili septeni et genitale cervi, si inligentur dorcadis pelle e collo suspensa, continere partus promittuntur; venerem stimulare genitalia ad sexus suos in melle sumpta, etiamsi viri mulierum coitus oderint; quin immo totius domus concordiam eodem genitali et articulo spinae cum adhaerente corio adservatis constare. hinc spinae articulum scite nodum Atlantion vocant; est autem primus. in comitialium quoque remediis habent eum. adipe accenso serpentes fugari dicunt; —Naturalis historia Plinii [6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Tunc ego sensi naturalitus quosdam affectus in contrarium provenire. Nam ut lacrimae saepicule de gaudio prodeunt, ita et in illo nimio pavore risum nequivi continere de Aristomene testudo factus. —Metamorphoseon libri XI Apulei [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 151. Versus 3 — continere
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: continere.
  3. 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber tertius. XV. [49] — continere
  4. 4.0 4.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber primus, 1. [12] — continere
  5. 5.0 5.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, II. Quae imbecilis servanda sint. [2] — continere
  6. 6.0 6.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 28, cap. 27, [99] — continere
  7. 7.0 7.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum XII. Versus 1 — continere