continent

Solum continent Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v. Continent.

Discretiva

continent dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
continent	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	contineō (continēre)

API: /ˈkon.ti.nent/

Syllabificatio phonetica: con·ti·nent — morphologica: con-tin-ent

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)

et tamen est etiam aliqua cum his ipsis artibus sapientiae dissimilitudo, propterea quod in illis quae recte facta sunt non continent tamen omnes partes, e quibus constant; quae autem nos aut recta aut recte facta dicamus, si placet, illi autem appellant κατορθώματα, omnes numeros virtutis continent. sola enim sapientia in se tota conversa est, quod idem in ceteris artibus non fit. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1]^[2]

class. (ca. 30 p.C.n.)

Quod si robustius corpus eius est, qui curatur, duobus sedilibus iunctis duo valentes insidunt, quorum et sedilia et interiora crura inter se deligantur, ne diduci possint. Tum is super duorum genua eodem modo collocatur; atque alter, prout consedit, sinistrum crus eius, alter dextrum, simulque ipse poplites suos adtrahit. Sive autem unus, sive duo continent, super umeros eius suis pectoribus incumbunt. —De Medicina Celsi ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber tertius. VII. [24] — continent
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: continent.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXVI. [2d] — continent