consumpturam
Appearance
Discretiva
consumpturam dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
cōnsūmptūram | casus accusativus singularis · genus femininum | participii cōnsūmptūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /koːnsuːmpˈtuːram/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·tū·ram — morphologica: con-sumpt-ur-am
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- at illa corollarium id esse et consumpturam eam cenam taxationem confirmans solamque se centiens HS cenaturam, inferri mensam secundam iussit. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 58, [120] — consumpturam
- ↑ Vicicitatio: consumpturam.