consumpto

E Victionario

Discretiva

consumpto dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
cōnsūmptō casus dativus singularis · genus masculinum participii cōnsūmptus
cōnsūmptō casus ablativus singularis · genus masculinum participii cōnsūmptus
cōnsūmptō casus dativus singularis · genus neutrum participii cōnsūmptus
cōnsūmptō casus ablativus singularis · genus neutrum participii cōnsūmptus

Appellatio[+/-]

API: /koːnˈsuːmptoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·tō — morphologica: con-sumpt-o

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • nec tam adventus spectatur quam reditus, sive ab ictu resilit ignis sive opere confecto aut igne consumpto spiritus remeat. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 55, [142] — consumpto
  2. Vicicitatio: consumpto.