consumptis

E Victionario

Discretiva

consumptis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
cōnsūmptīs casus dativus pluralis participii cōnsūmptus
cōnsūmptīs casus ablativus pluralis participii cōnsūmptus

Appellatio[+/-]

API: /koːnˈsuːmptiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·tīs — morphologica: con-sumpt-is

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • operantur intra LX p. et subinde consumptis in proximo floribus speculatores ad pabula ulteriora mittunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 9, [19] — consumptis
  2. Vicicitatio: consumptis.