coniungendo

E Victionario

Discretiva

coniungendo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
coniungendō
activa gerundium­ dativo coniungō (coniungere)
coniungendō
activa gerundium­ ablativo coniungō (coniungere)
Forma Modus flexurae originis
coniungendō casus dativus singularis · genus masculinum gerundivi coniungendus
coniungendō casus ablativus singularis · genus masculinum gerundivi coniungendus
coniungendō casus dativus singularis · genus neutrum gerundivi coniungendus
coniungendō casus ablativus singularis · genus neutrum gerundivi coniungendus

Appellatio[+/-]

API: /kon.junˈgen.doː/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·iun·gen·dō — morphologica: con-iung-end-o

Loci[+/-]

T. Lucretius Carus
–95…–55
Marcus Terentius Varro
-47…-45
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Nubila concrescunt, ubi corpora multa volando
hoc super in caeli spatio coiere repente
asperiora, modis quae possint indupedita
exiguis tamen inter se compressa teneri.
haec faciunt primum parvas consistere nubes;
inde ea comprendunt inter se conque gregantur
et coniungendo crescunt ventisque feruntur
usque adeo donec tempestas saeva coortast. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.

  • Nam cum sint verba alia infecta, ut lego et legis, alia perfecta, ut legi et legisti, et debeant sui cuiusque generis in coniungendo copulari, et quom recte sit ideo lego ad legebam: non recte est lego ad legi, quod legi significat quod perfectum: ut haec tutudi pupugi, tundopungo, tundam pungam, item necatus sum verberatus sum, necor verberor, necabor verberabor, iniuria reprehendant, quod et infecti inter se similia sunt et perfecti inter se, ut tundebam, tundo, tundam et tutuderam, tutudi, tutudero; sic amabar, amor, amabor, et amatus eram, amatus sum, amatus ero. —De lingua Latina Varronis [3][2]

saec. I.

  • At ille fecit hoc etiam fauorabile coniungendo cum iudicibus dignitatem suam: Equilis autenm Romani esse filium, criminis loco poni ab accusatoribus, neque vobis iudicantibus oportuit neque defendentibus nobis. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Redimiculum est quod subcinctorium sive bracile nuncupamus, quod descendens per cervicem et a lateribus colli divisum, utrumque alarum sinus ambit atque hinc inde subcingit, ut constringens latitudinem vestiat corpus, contrahat atque coniungendo conponat. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber sextus, versus 457 — coniungendo
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: coniungendo.
  3. 3.0 3.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber decimus, 3. p. 48 — coniungendo
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber undecimus, I. [28] — coniungendo
  5. 5.0 5.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XIX. Caput XXXIII. [5] — coniungendo