coniungendis

Discretiva

coniungendis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
coniungendīs	casus dativus pluralis	gerundivi coniungendus
coniungendīs	casus ablativus pluralis	gerundivi coniungendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kon.junˈgen.diːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·iun·gen·dīs — morphologica: con-iung-end-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Novantur autem verba, quae ab eo, qui dicit, ipso gignuntur ac fiunt, vel coniungendis verbis, ut haec: tum pavor sapientiam omnem mi exanimato expectorat. —De oratore Ciceronis

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Coniuges appellati propter iugum quod imponitur matrimonio coniungendis. Iugo enim nubentes subiici solent, propter futuram concordiam, ne separentur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis