coniungendi

Discretiva

coniungendi dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
coniungendī	—	—	activa	gerundium	genitivo	coniungō (coniungere)

Forma	Modus flexurae	originis
coniungendī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi coniungendus
coniungendī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi coniungendus
coniungendī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi coniungendus
coniungendī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi coniungendus

API: /kon.junˈgen.diː/

Syllabificatio phonetica: con·iun·gen·dī — morphologica: con-iung-end-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Ad manendum hiems, lictores, improvidi et neglegentes duces, ad fugam hortatur amicitia Gnaei, causa bonorum, turpitudo coniungendi cum tyranno; qui quidem incertum est Phalarimne an Pisistratum sit imitaturus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1]^[2]

saec. II.

Hanc particulam de qua dicimus, nisi si quis didicerit compositam copulatamque esse neque vim tantum coniungendi habere, sed certa quadam significatione factam, numquam profecto rationes ac varietates istius comprehensurus est. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3]^[2]

saec. IV.

Unde autem fieri posset ut qui fuerant coniungendi, et ipsa coniunctione generaturi, sua corpora non moverent; quandoquidem nullus fit hominis ad hominem corporalis accessus, si desit corporis motus? —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber septimus. Ep. 20 [2] — coniungendi
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: coniungendi.
↑ ^3.0 ^3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber septimus decimus. Capitulum XIII, [10] — coniungendi
↑ ^4.0 ^4.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XXXI, p. 53. — coniungendi