coniuncturi

E Victionario

Discretiva

coniuncturi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
coniūnctūrī casus genitivus singularis · genus masculinum participii coniūnctūrus
coniūnctūrī casus genitivus singularis · genus neutrum participii coniūnctūrus
coniūnctūrī casus nominativus pluralis · genus masculinum participii coniūnctūrus
coniūnctūrī casus vocativus pluralis · genus masculinum participii coniūnctūrus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /kon.juːnkˈtuːriː/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·iūnc·tū·rī — morphologica: con-iunct-ur-i

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • sed Amurathes contra censuit, et cum per Iberiam et Armeniam duci necesse esset, quod ab ea parte Tatari, qui supra Pontum et ad mare Caspium habitant, illac se coniuncturi essent, magnum momentum ad illud bellum allaturi, non nisi cum toto exercitu per loca tam infesta ac difficilia tuto incedi posse existimavit. —Historiae sui temporis libri CXX Iacobi Augusti Thuani (1553-1617). Liber LXVII.