conferunt

Discretiva

conferunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnferunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	cōnferō (cōnferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnferunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fe·runt — morphologica: con-fer-unt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• quin immo tempestiva frigora plurimum arborum firmitati conferunt, et sic optime germinant, alioqui, si blandiantur austri, defetiscentes, ac magis etiam in flore. —Naturalis historia Plinii