conferrentur

E Victionario

Discretiva

conferrentur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnferrentur tertia singularis imperfectum passiva coniunctivus cōnferō (cōnferre)

Appellatio[+/-]

API: /koːnferˈrentur/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fer·ren·tur — morphologica: con-fer-rentur

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • novissime et in sacris certaminibus usurpatae, in quibus hodieque non victori da<n>tur, sed patriam ab eo coronari pronuntiatur; inde natum ut et triumphaturis conferrentur in templis dicandae, mox ut et ludis darentur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 4, [10] — conferrentur
  2. Vicicitatio: conferrentur.