conferrentur
Appearance
Discretiva
conferrentur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cōnferrentur | tertia singularis | imperfectum | passiva | coniunctivus | cōnferō (cōnferre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /koːnferˈrentur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cōn·fer·ren·tur — morphologica: con-fer-rentur
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- novissime et in sacris certaminibus usurpatae, in quibus hodieque non victori da<n>tur, sed patriam ab eo coronari pronuntiatur; inde natum ut et triumphaturis conferrentur in templis dicandae, mox ut et ludis darentur. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 4, [10] — conferrentur
- ↑ Vicicitatio: conferrentur.