conferenda

E Victionario

Discretiva

conferenda dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

cōnferenda[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cōnferenda casus nominativus singularis · genus femininum gerundivi cōnferendus
cōnferenda casus vocativus singularis · genus femininum gerundivi cōnferendus
cōnferenda casus nominativus pluralis · genus neutrum gerundivi cōnferendus
cōnferenda casus accusativus pluralis · genus neutrum gerundivi cōnferendus
cōnferenda casus vocativus pluralis · genus neutrum gerundivi cōnferendus
Appellatio[+/-]
API: /koːnfeˈrenda/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fe·ren·da — morphologica: con-fer-end-a

cōnferendā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cōnferendā casus ablativus singularis · genus femininum gerundivi cōnferendus
Appellatio[+/-]
API: /koːnfeˈrendaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fe·ren·dā — morphologica: con-fer-end-a

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • plena praeterea vita est his vaticiniis, sed non conferenda, cum saepius falsa sint, sicut ingenti exemplo docebimus. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 53, [178] — conferenda
  2. Vicicitatio: conferenda.