compleo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈkompleoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·ple·ō — morphologica: compl-eo

Notatio[+/-]

Latine: com- + *pleō.[1]

Verbum transitivum[+/-]

compl|ĕō, -ēre, -ēvī, -ētum

  1. Refercīre (fossas complere, paginam complere).
  2. Perficere (actionem, causam, laborem complere).

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
compl- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. compleō compleam   complēbam complērem complēbō  
II. sing. complēs compleās complē! complēbās complērēs complēbis complētō!
III. sing. complet compleat   complēbat complēret complēbit complētō!
I. plur. complēmus compleāmus   complēbāmus complērēmus complēbimus  
II. plur. complētis compleātis complēte! complēbātis complērētis complēbitis complētōte!
III. plur. complent compleant   complēbant complērent complēbunt complentō!
Thema Vox passiva
compl- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. compleor complear   complēbar complērer complēbor  
II. sing. complēris compleāris complēre! complēbāris complērēris complēberis complētor!
III. sing. complētur compleātur   complēbātur complērētur complēbitur complētor!
I. plur. complēmur compleāmur   complēbāmur complērēmur complēbimur  
II. plur. complēminī compleāminī complēminī! complēbāminī complērēminī complēbiminī
III. plur. complentur compleantur   complēbantur complērentur complēbuntur complentor!
Thema Vox activa
complēv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. complēvī complēverim complēveram complēvissem complēverō
II. sing. complēvistī complēveris complēverās complēvissēs complēveris
III. sing. complēvit complēverit complēverat complēvisset complēverit
I. plur. complēvimus complēverimus complēverāmus complēvissēmus complēverimus
II. plur. complēvistis complēveritis complēverātis complēvissētis complēveritis
III. plur. complēvērunt complēverint complēverant complēvissent complēverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
complēre complēvisse complētūrum,
-am, -um esse
complēns   complētūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
complērī complētum,
-am, -um esse
complētum īrī   complētus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
complendī complendus, -a, -um complētum complētū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Fontes

  1. Aelius Donatus grammaticus — Comment. art. Donat. 23. “Est compositum, quod non potest fieri simplex, ut compleo, nemo dicere potest pleo.