Jump to content

communicandos

E Victionario

Discretiva

communicandos dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
commūnicandōs casus accusativus pluralis · genus masculinum gerundivi commūnicandus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kom.muːniˈkan.doːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·can·dōs — morphologica: com-munic-and-os

Loci

[+/-]
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Interrito vultu regem Thalestris intuebatur habitum eius haudquaquam rerum famae parem oculis perlustrans: quippe omnibus barbaris in corporum maiestate veneratio est, magnorumque operum non alios capaces putant quam quos eximia specie donare natura dignata est. Ceterum interrogata, num aliquid petere vellet, haud dubitavit fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse, dignam, ex qua ipse regni generaret heredes; feminini sexus se retenturam, marem reddituram patri. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VI. Capitulum V, [30] — communicandos
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: communicandos.