cantor

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈkantor/(classice)
Syllabificatio phonetica: can·tor — morphologica: cant-or

Notatio[+/-]

Latine: canō (canere)

Nomen substantivum[+/-]

cant|or, -ōris masc. [1][2][3][4][5]

  1. Qui cantat

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. cantor cantōrēs I
gen. cantōris cantōrum II
dat. cantōrī cantōribus III
acc. cantōrem cantōrēs IV
abl. cantōre cantōribus VI
voc. cantor cantōrēs V

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. cantātor

Composita

Translationes[+/-]

Qui cantatdilatare ▼
Qui cantatcollabi ▲

Discretiva

cantor dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cantor prima singularis praesens passiva indicativus cantō (cantāre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈkantor/(classice)
Syllabificatio phonetica: can·tor — morphologica: cant-or

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 519 — “CANTOR, ōris, m. 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 31 — “cantor, ōris, m. [cano]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — cantor, ōris, m. (cano) (tom. 1, p. 968)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)cantor
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)cantor