cantatus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /kanˈtaːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: can·tā·tus — morphologica: cantat-us

Notatio

← Latine: cantō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
cantātus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	cantō

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cantātus	cantāta	cantātum	nom.	cantātī	cantātae	cantāta
gen.	cantātī	cantātae	cantātī	gen.	cantātōrum	cantātārum	cantātōrum
dat.	cantātō	cantātae	cantātō	dat.	cantātīs	cantātīs	cantātīs
acc.	cantātum	cantātam	cantātum	acc.	cantātōs	cantātās	cantāta
abl.	cantātō	cantātā	cantātō	abl.	cantātīs	cantātīs	cantātīs
voc.	cantāte	cantāta	cantātum	voc.	cantātī	cantātae	cantāta

Nomen substantivum

cantāt|us, -ūs masc.

1. Quod modulato sono editur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	cantātus	cantātūs	I
gen.	cantātūs	cantātuum	II
dat.	cantātuī	cantātibus	III
acc.	cantātum	cantātūs	IV
abl.	cantātū	cantātibus	VI
voc.	cantātus	cantātūs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• cantātiō
• cantiō
• cantus, cantūs

Translationes

Quod modulato sono editur

• Anglice: singing (en)

• Germanice: Gesang (de) m}

Formae affines

Latine

cantātūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cantātūs	casus genitivus singularis	substantivi cantātus
cantātūs	casus nominativus pluralis	substantivi cantātus
cantātūs	casus accusativus pluralis	substantivi cantātus
cantātūs	casus vocativus pluralis	substantivi cantātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kanˈtaːtuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: can·tā·tūs — morphologica: cantat-us