Jump to content

calamum

E Victionario

Discretiva

calamum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
calamum casus accusativus singularis · genus masculinum substantivi calamus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈka.la.mum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ca·la·mum — morphologica: calam-um

Loci

[+/-]
M. Porcius Cato
–234…–149
Aulus Cornelius Celsus
ca. –25…+50
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4–70
C. Plinius Secundus
23–79
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60–130
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. II IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Qui sic purgatus erit, diutina valetudine utetur, neque ullus morbus veniet nisi sua culpa. Et siquis ulcus taetrum vel recens habebit, hanc brassicam erraticam aqua spargito, opponito; sanum facies. Et si fistula erit, turundam intro trudito. Si turundam non recipiet, diluito, indito in vesicam, eo calamum alligato, ita premito, in fistulam introeat; ea res sanum faciet cito. Et ad omnia ulcera vetera et nova contritam cum melle opponito, sanum faciet. —De agri cultura M. Porci Catonis [1]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • At si duplicem esse fistulam aut multiplicem existimamus, sic tamen ut brevis intraque carnem sit, collyrio uti non debemus, quod unam partem curet, reliquas omittat; sed eadem medicamenta arida in calamum scriptorium coicienda sunt, isque ori fistulae aptandus, inspirandumque, ut ea medicamenta intus conpellantur: aut eadem ex vino liquanda, vel, si sordidior fistula est, ex mulso, si callosior, ex aceto sunt idque intus infundendum. —De Medicina Celsi [2][3]

saec. I.

  • Atque ita paribus spatiis ordines diriguntur. Quod deinde cum est factum, fossor insequitur, scrobemque alternis omissis in ordinem spatiis a calamo ad proximum calamum non minus altum quam duos pedes et semissem planis locis refodit; acclivibus in dupondium et dodrantem, praecipitibus etiam in tres pedes. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [4][3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Nigri fluvio eadem natura quae Nilo. calamum ac papyrum et easdem gignit animantes isdemque temporibus augescit. oritur inter Tarraelios Aethiopas et Oechalicas. horum oppidum Magium. quidam solitudinibus interposuerunt Atlantas, iuxta eas Aegipanas semiferos et Blemmyas et Gamphasantas et Satyros et Himantopodas. —Naturalis historia Plinii [5][3]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • si qua aliunde putas rerum expectanda tuarum
praesidia atque ideo croceae membrana tabellae
impletur, lignorum aliquid posce ocius et quae
componis dona Veneris, Telesine, marito,
aut clude et positos tinea pertunde libellos.
frange miser calamum vigilataque proelia dele,
qui facis in parva sublimia carmina cella,
ut dignus venias hederis et imagine macra. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [6][3]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Ibant et dicati magno Sarapi tibicines, qui per oblicum calamum, ad aurem porrectum dexteram, familiarem templi deique modulum frequentabant, et plerique, qui facilem sacris viam dari praedicarent. —Metamorphoseon libri XI Apulei [7][3]

Fontes

  1. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 157. Versus 14 — calamum
  2. 2.0 2.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVIII. [121] — calamum
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Vicicitatio: calamum.
  4. 4.0 4.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber tertius. Caput XV. [2]  — calamum
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 8, [44] — calamum
  6. 6.0 6.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VII, versus 27 — calamum
  7. 7.0 7.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Universitas Turicensis): Liber XI. Capitulum IX. Versus 6 — calamum