calamos

Discretiva

calamos dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Lusitane: calámos
• Hispanice: cálamos
• Lusitane: cálamos

Formae affines

Latine

calamōs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
calamōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	substantivi calamus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈka.la.moːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ca·la·mōs — morphologica: calam-os

Hispanice

calamos

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
calamos	prima pluralis	praesens	activa	indicativus	calar
calamos	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	calar

Appellatio pronuntiatusque

API: [kaˈla.mos]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: ca·la·mos — morphologica: cal-amos

Lusitane

calamos

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
calamos	prima pluralis	praesens	activa	indicativus	calar

Appellatio pronuntiatusque

API: [kɜˈlɜ.muʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ca·la·mos — morphologica: cal-amos

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4–70

C. Plinius Secundus 23–79

Marcus Valerius Martialis 40–103

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

antiq.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• haec loca capripedes Satyros Nymphasque tenere

finitimi fingunt et Faunos esse locuntur,

quorum noctivago strepitu ludoque iocanti

adfirmant volgo taciturna silentia rumpi

chordarumque sonos fieri dulcisque querellas,

tibia quas fundit digitis pulsata canentum,

et genus agricolum late sentiscere, quom Pan

pinea semiferi capitis velamina quassans

unco saepe labro calamos percurrit hiantis,

fistula silvestrem ne cesset fundere musam. —De rerum natura Lucretii

saec. I.

• Quod deinde cum est factum, fossor insequitur, scrobemque alternis omissis in ordinem spatiis a calamo ad proximum calamum non minus altum quam duos pedes et semissem planis locis refodit; acclivibus in dupondium et dodrantem, praecipitibus etiam in tres pedes. In hanc mensuram scrobibus depressis viviradices ita deponuntur, ut a media scrobe singulae in diversum sternantur, et contrariis frontibus fossarum ad calamos erigantur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• ne exacuatur in vento, ne cortex a ligno decedat alterutri. calamus ad corticem usque suum deprimatur. ne luxetur, dum deprimitur, neve cortex replicetur in rugas. ideo lacrimantes calamos inseri non oportet, non, Hercules, magis quam aridos, quia illo modo labat umore nimio cortex, hoc vitali defectu non umescit neque concorporatur. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Dentibus antiquas solitus producere pelles

Et mordere luto putre vetusque solum,

Praenestina tenes decepti regna patroni,

In quibus indignor si tibi cella fuit;

Rumpis et ardenti madidus crystalla Falerno,

Et pruris domini cum Ganymede tui.

At me litterulas stulti docuere parentes:

Quid cum grammaticis rhetoribusque mihi?

Frange leves calamos et scinde, Thalia, libellos,

Si dare sutori calceus ista potest. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• per Solis radios Tarpeiaque fulmina iurat

et Martis frameam et Cirrhaei spicula vatis,

per calamos venatricis pharetramque puellae

perque tuum, pater Aegaei Neptune, tridentem,

addit et Herculeos arcus hastamque Minervae,

quidquid habent telorum armamentaria caeli. —Saturae D. Iuni Iuvenalis