calamo

Discretiva

calamo dictio est in variis linguis:

• Italice: calamo

Dictiones similes

• Gallaice: cálamo
• Hispanice: cálamo
• Lusitane: cálamo

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
calamō	casus dativus singularis · genus masculinum	substantivi calamus
calamō	casus ablativus singularis · genus masculinum	substantivi calamus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈka.la.moː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ca·la·mō — morphologica: calam-o

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

Marcus Valerius Martialis 40–103

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Aromatiten quoque invenio factitatum tantum non unguentorum compositione, primo ex murra, ut diximus, mox et nardo Celtico, calamo, bitumine, offis in mustum aut dulce vinum deiectis, alibi calamo, iunco, costo, nardo Syriaco, amomo, casia, cinnamo, croco, palma, asaro, similiter in offa. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Cogis me calamo manuque nostra

Emendare meos, Pudens, libellos.

O quam me nimium probas amasque,

Qui vis archetypas habere nugas! —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.

• Prorsum enim non eo infitias nec radio nec subula nec lima nec torno nec id genus ferramentis uti nosse, sed pro his praeoptare me fateor uno chartario calamo me reficere poemata omnigenus apta virgae, lyrae, socco, coturno, item satiras ac griphos, item historias varias rerum nec non orationes laudatas disertis nec non dialogos laudatos philosophis, atque haec et alia eiusdem modi tam Graece quam Latine, gemino voto, pari studio, simili stilo. —Florida Apulei