calamis

Discretiva

calamis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
calamīs	casus dativus pluralis · genus masculinum	substantivi calamus
calamīs	casus ablativus pluralis · genus masculinum	substantivi calamus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈka.la.miːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ca·la·mīs — morphologica: calam-is

Loci

Aulus Cornelius Celsus ca. –25…+50

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4–70

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Neque alia ratio extrahendi est, ubi ab ea parte, qua venit, evelli magis placuit: nam ampliato magis vulnere, aut harundo, si inest, evellenda est, aut si ea non est, ferrum ipsum. Quod si spicula apparuerunt eaque brevia et tenuia sunt, forfice ibi comminui debent, vacuumque ab his telum educi: si ea maiora valentioraque sunt, fissis scriptoris calamis contegenda, ac ne quid lacerent, sic evellenda sunt. In sagittis quidem haec observatio est. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Sub porticibus deinde per ordinem fiunt arundinea saepta in modum cavearum, quales3 columbarii tectis superponuntur. Ea saepta distinguuntur velut clatris intercurrentibus calamis, ita ut ab utroque latere singulos aditus habeant. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Calamis orientis populi bella conficiunt, calamis mortem adcelerant pinna addita, calamis spicula addunt inrevocabili hamo noxia fitque et ex ipso telum aliud fracto in vulneribus. his armis solem ipsum obumbrant. propter hoc maxime serenos dies optant, odere ventos et imbres, qui inter illos pacem esse cogunt. —Naturalis historia Plinii