Appellatio pronuntiatusque [ +/- ] Syllabificatio phonetica: bo·num — morphologica: bon-um← Latine : bonus bon |um, -ī neut. [ 1] [ 2] [ 3] [ 4] [ 5]
Id quod est honestum [ 1]
Id quod est utile [ 1]
Id quod est jucundum [ 1]
Id quod est perfectum consentiens [ 1]
(Saepe plur. res bonae.[ 2] [ 3]
Id quod est honestum dilatare ▼
Id quod est honestum collabi ▲
Id quod est utile dilatare ▼
Id quod est utile collabi ▲
Id quod est iucundum dilatare ▼
Id quod est iucundum collabi ▲
Id quod est perfectum in suo genere et naturae consentiens dilatare ▼
Id quod est perfectum in suo genere et naturae consentiens collabi ▲
Discretiva
bonum dictio est in variis linguis:
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Modus flexurae
originis
bonum
casus accusativus singularis · genus masculinum
adiectivi bonus
bonum
casus nominativus singularis · genus neutrum
adiectivi bonus
bonum
casus accusativus singularis · genus neutrum
adiectivi bonus
bonum
casus vocativus singularis · genus neutrum
adiectivi bonus
bonum
casus accusativus singularis
substantivi bonus
bonum
casus accusativus singularis
substantivi bonum
bonum
casus vocativus singularis
substantivi bonum
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ] Syllabificatio phonetica: bo·num — morphologica: bon-umFontes
↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I , p. 460 — “BŎNUS, a, um, adject. — Bonum, i, n. 2.”
↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I , p. 352 — “bŏnus, a, um, adj.”
↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — bonus, a, um, II) subst., bonum, ī, n. (tom. 1, p. 852)
↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — bonum
↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — bonum
