Jump to content

bibi

E Victionario

Discretiva

bibi dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
bibī
praesens passiva infinitivus bibō (bibere)
bibī prima singularis perfectum activa indicativus bibō (bibere)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈbibiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·bī — morphologica: bib-i

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • idem Cato cum in Hispaniam naviga<ss>et, unde cum triumpho rediit: «Non aliud vinum», inquit, «bibi quam rem<ige>s», in tantum dissimilis istis qui etiam convivis alia quam sibimet ipsis ministrant aut procedente mensa subiciunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 14, [91] — bibi
  2. Vicicitatio: bibi.