biberit

E Victionario

Discretiva

biberit dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
biberit tertia singularis perfectum activa coniunctivus bibō (bibere)
biberit tertia singularis futurum exactum activa indicativus bibō (bibere)

Appellatio[+/-]

API: /ˈbiberit/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·be·rit — morphologica: bib-erit

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • neque enim est intellectus ullus in odore vel sapore; et aqua vinumque interemit salamandra ibi inmortua vel si omnino biberit unde potetur, item rana quam rubetam vocant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 116, [280] — biberit
  2. Vicicitatio: biberit.