bibentibus

E Victionario

Discretiva

bibentibus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
bibentibus casus dativus pluralis participii bibēns
bibentibus casus ablativus pluralis participii bibēns

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /biˈbentibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·ti·bus — morphologica: bib-ent-ibus

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • quam ob rem in amnes mersos insidiari bibentibus coortosque inligata manu in aurem morsum defigere, quoniam is tantum locus defendi non possit manu. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 12, [34] — bibentibus
  2. Vicicitatio: bibentibus.