Jump to content

bibentes

E Victionario

Discretiva

bibentes dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

bibentēs

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
bibentēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii bibēns
bibentēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii bibēns
bibentēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii bibēns
bibentēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii bibēns
bibentēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii bibēns
bibentēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii bibēns
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /biˈbenteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·tēs — morphologica: bib-ent-es

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • radicis sucus in aceto potus contra phalangia prodest. huius quoque ligni vaso splenicos bibentes sanari invenio. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIV, cap. 47, [49] — bibentes
  2. Vicicitatio: bibentes.