bibendam

E Victionario

Discretiva

bibendam dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
bibendam casus accusativus singularis · genus femininum gerundivi bibendus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /biˈbendam/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·dam — morphologica: bib-end-am

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Non nisi aquam autem bibendam esse manifestius est, quam ut subinde dicendum sit. Solet vero sub eiusmodi victu evenire, ut alvos non reddatur. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • Hippocrates vulneratis sitientibusque defectu sanguinis radicis decoctae sucum bibendum dedit et ipsam vulneribus cum melle et resina, item contusis, luxatis, tumentibus; et musculis, nervis, articulis inposuit ut supra; spasticis, dysintericis in vino bibendam dedit. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXVII. [[5] ] — bibendam
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: bibendam.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 84, [230] — bibendam