auxerimus

Discretiva

auxerimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
auxerimus	prima pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	augeō (augēre)
auxerimus	prima pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	augeō (augēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯kˈse.ri.mus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·xe·ri·mus — morphologica: aux-erimus

Loci

Anonymus auctor fl. –82

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 82 a.C.n.)

• Si causa turpitudinem habebit, exordiri poterimus his rationibus: rem, hominem spectari oportere; non placere nobis ipsis, quae facta dicantur ab adversariis, et esse indigna aut nefaria; deinde cum diu rem auxerimus, nihil simile a nobis factum ostendemus; aut aliquorum iudicium de simili causa aut de eadem aut de minore aut de maiore proferemus, deinde ad nostram causam pedetemptim accedemus et similitudinem conferemus. —Rhetorica ad Herennium anonymi auctoris