auxerat

Discretiva

auxerat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
auxerat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	augeō (augēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈau̯k.se.rat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·xe·rat — morphologica: aux-erat

Loci

C. Sallustius Crispus –86…–34

M. Annaeus Lucanus 39–65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 42/41 a.C.n.)

• hunc post dominationem L. Sullae lubido maxuma invaserat rei publicae capiundae; neque, id quibus modis adsequeretur, dum sibi regnum pararet, quicquam pensi habebat. agitabatur magis magisque in dies animus ferox inopia rei familiaris et conscientia scelerum, quae utraque iis artibus auxerat, quas supra memoravi. incitabant praeterea conrupti civitatis mores, quos pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia, vexabant. —De Catilinae coniuratione C. Sallusti Crispi

saec. I.  (ca. 62/65 p.C.n.)

• tum vires praebebat hiemps atque auxerat undas

tertia iam gravido pluvialis Cynthia cornu

et madidis Euri resolutae flatibus Alpes.

primus in obliquum sonipes opponitur amnem

excepturus aquas; molli tum cetera rumpit

turba vado faciles iam fracti fluminis undas. —Bellum civile sive Pharsalia Lucanus