augebo

Discretiva

augebo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
augēbō	prima singularis	futurum	activa	indicativus	augeō (augēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯ˈgeːboː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: au·gē·bō — morphologica: aug-ebo

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Itaque, cum supplicationes iustissimas ex iis litteris, quae recitatae sunt, decernere debeamus Serviliusque decreverit, augebo omnino numerum dierum, praesertim cum non uni, sed tribus ducibus sint decernendae; sed hoc primum faciam, ut imperatores appellem eos, quorum virtute, consilio, felicitate maximis periculis servitutis atque interitus liberati sumus. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis