Discretiva
|
augebis dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| augēbis
|
secunda singularis
|
futurum
|
activa
|
indicativus
|
augeō (augēre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: au·gē·bis — morphologica: aug-ebis
T. Maccius Plautus
ca. –254…–184
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
antiq. (ca. 200 a.C.n. / 554 a.u.)
- Tu urbanus vero scurra, deliciae popli,
- rus mihi tu obiectas? sane hoc, credo, Tranio,
- quod te in pistrinum scis actutum tradier.
- cis hercle paucas tempestates, Tranio,
- augebis ruri numerum, genus ferratile. —Mostellaria Plauti [1][2]
Fontes
