auferente
Discretiva
auferente dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
auferente | casus ablativus singularis | participii auferēns |
Appellatio[+/-]
API: /au̯feˈrente/ (classice) - Syllabificatio phonetica: au·fe·ren·te — morphologica: au-fer-ent-e
Loci[+/-]
Latinitas Romana[+/-]
- quippe manifestum est solem interventu lunae occultari lunamque terrae obiectu ac vices reddi, eosdem solis radios luna interpositu suo auferente terrae terraque lunae. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 7, [47] — auferente
- ↑ Vicicitatio: auferente.