auferatur
Appearance
Discretiva
auferatur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
auferātur | tertia singularis | praesens | passiva | coniunctivus | auferō (auferre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /au̯feˈraːtur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: au·fe·rā·tur — morphologica: au-fer-atur
Loci
[+/-]Aulus Cornelius Celsus 30 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- Ultimum est, ubi non evellitur, terebra iuxta forare, ab eoque foramine ad speciem litterae +vel contra telum os excidere sic, ut lineae, quae diducuntur, ad telum spectent; eo facto id necesse est labet et facile auferatur. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, V. [[4b] ] — auferatur
- ↑ Vicicitatio: auferatur.