Jump to content

auferatur

E Victionario

Discretiva

auferatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
auferātur tertia singularis praesens passiva coniunctivus auferō (auferre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /au̯feˈraːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: au·fe·rā·tur — morphologica: au-fer-atur

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Ultimum est, ubi non evellitur, terebra iuxta forare, ab eoque foramine ad speciem litterae +vel contra telum os excidere sic, ut lineae, quae diducuntur, ad telum spectent; eo facto id necesse est labet et facile auferatur. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, V. [[4b] ] — auferatur
  2. Vicicitatio: auferatur.