assumitur

Discretiva

assumitur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
assūmitur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	assūmō (assūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /asˈsuːmitur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: as·sū·mi·tur — morphologica: as-sum-itur

Formae aliae

• adsūmitur

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

C. Sallustius Crispus -86…-34

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Quare similitudinum discernendarum causa nonnunquam ut pronomen assumitur, sic casum aliquem assumimus. Ut in his nemus, lepus, hic lepus, hoc nemus: ita discedunt ac dicuntur hi lepores, haec nemora. —De lingua Latina Varronis

class.  (ca. 40 a.C.n.)

• Sed ubi Iugurtha per legatos pecunia temptare bellique, quod administrabat, asperitatem ostendere coepit, animus aeger auaritia facile conuersus est. Ceterum socius et administer omnium consiliorum assumitur Scaurus, qui tametsi a principio plerisque ex factione eius corruptis acerrime regem impugnaverat, tamen magnitudine pecuniae a bono honestoque in pravum abstractus est. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Non est quod putas. Nam magni viri, etsi musicam nesciunt, aut congruere plebi volunt, quae non multum a pecoribus distat, et cuius ingens est numerus, quod modestissime ac prudentissime faciunt (sed de hoc nunc disserendi locus non est); aut post magnas curas relaxandi ac reparandi animi gratia moderatissime ab iis aliquid voluptatis assumitur. Quam interdum sic capere modestissimum est; ab ea vero capi vel interdum, turpe atque indecorum est. —De musica Augustini

saec. VI.

• Inductio vero est oratio per quam fit a particularibus ad universalia progressio, hoc modo: Si in regendis navibus non sorte, sed arte, eligitur gubernator; si in regendis equis auriga non sortis eventu, sed artis commendatione assumitur; si in administranda republica non sors principem facit, sed peritia moderandi, similiaque in pluribus conquiruntur, quibus infertur, et in omni quoque re quam quisque regi atque administrari graviter volet, non sorte accommodat, sed arte rectorem. —De differentiis topicis Boetii

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Illic tamen quantumlibet optimus ac perfectus vir, unanimi sententia omnium comprobatus, ad regnum tamen non perveniat, nisi et senex et filiis carens, ne aut etatis fervor, aut filii amor, transversum, quo non expedit, animum agat: itaque et si filium habet ad regnum non assumitur, et si post regnum illi forte filius natus sit, statim regno cecidit. Neque enim prudentissimi viri possibile opinati sunt, ut idem animus, simul et populum curet et filium. —De remediis utriusque fortune Petrarcae