assumitur

E Victionario

Discretiva

assumitur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
assūmitur tertia singularis praesens passiva indicativus assūmō (assūmere)

Appellatio[+/-]

API: /asˈsuːmitur/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·mi·tur — morphologica: as-sum-itur

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

Marcus Terentius Varro
-116…-27
C. Sallustius Crispus
-86…-34
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Quare similitudinum discernendarum causa nonnunquam ut pronomen assumitur, sic casum aliquem assumimus. Ut in his nemus, lepus, hic lepus, hoc nemus: ita discedunt ac dicuntur hi lepores, haec nemora. —De lingua Latina Varronis [1][2]

class.  (ca. 40 a.C.n.)

  • Sed ubi Iugurtha per legatos pecunia temptare bellique, quod administrabat, asperitatem ostendere coepit, animus aeger auaritia facile conuersus est. Ceterum socius et administer omnium consiliorum assumitur Scaurus, qui tametsi a principio plerisque ex factione eius corruptis acerrime regem impugnaverat, tamen magnitudine pecuniae a bono honestoque in pravum abstractus est. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi [3][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Non est quod putas. Nam magni viri, etsi musicam nesciunt, aut congruere plebi volunt, quae non multum a pecoribus distat, et cuius ingens est numerus, quod modestissime ac prudentissime faciunt (sed de hoc nunc disserendi locus non est); aut post magnas curas relaxandi ac reparandi animi gratia moderatissime ab iis aliquid voluptatis assumitur. Quam interdum sic capere modestissimum est; ab ea vero capi vel interdum, turpe atque indecorum est. —De musica Augustini [4][2]

saec. VI.

  • Inductio vero est oratio per quam fit a particularibus ad universalia progressio, hoc modo: Si in regendis navibus non sorte, sed arte, eligitur gubernator; si in regendis equis auriga non sortis eventu, sed artis commendatione assumitur; si in administranda republica non sors principem facit, sed peritia moderandi, similiaque in pluribus conquiruntur, quibus infertur, et in omni quoque re quam quisque regi atque administrari graviter volet, non sorte accommodat, sed arte rectorem. —De differentiis topicis Boetii [5][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Illic tamen quantumlibet optimus ac perfectus vir, unanimi sententia omnium comprobatus, ad regnum tamen non perveniat, nisi et senex et filiis carens, ne aut etatis fervor, aut filii amor, transversum, quo non expedit, animum agat: itaque et si filium habet ad regnum non assumitur, et si post regnum illi forte filius natus sit, statim regno cecidit. Neque enim prudentissimi viri possibile opinati sunt, ut idem animus, simul et populum curet et filium. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber nonus, LII. p. 94 — assumitur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: assumitur.
  3. 3.0 3.1 Gaius Sallustius Crispus - Bellum Iugurthinum. (The Latin Library): Cap. XXIX.  — assumitur
  4. 4.0 4.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput IV, p. 5. — assumitur
  5. 5.0 5.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De differentiis topicis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1847. (Universitas Turicensis):  Liber secundus. — assumitur
  6. 6.0 6.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 78: [De rege sine filio] — assumitur