Jump to content

arere

E Victionario

Discretiva

arere dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ārēre
praesens activa infinitivus āreō

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /aːˈreːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: ā·rē·re — morphologica: ar-ere

Loci

[+/-]
P. Ovidius Naso -42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Vidit, et ut tenerae flammam rapuere medullae,
Hinc pudor, ex illa parte trahebat amor.
Victus amore pudor; sulcos arere videres
Et sata cum minima parte redire sui.
Cum bene iactati pulsarant arva ligones,
Ruperat et duram vomer aduncus humum,
Seminaque in latos ierant aequaliter agros,
Inrita decepti vota colentis erant. —Amores Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 10, versus 29 — arere
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arere.