Jump to content

arebat

E Victionario

Discretiva

arebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ārēbat tertia singularis imperfectum activa indicativus āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /aːˈreːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: ā·rē·bat — morphologica: ar-ebat

Loci

[+/-]
Phaedrus
opus ca. 30-50
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • «Dormire quia me non sinunt cantus tui,
Sonare citharam quos putes Apollinis,
Potare est animus nectar, quod Pallas mihi
Nuper donavit; si non fastidis, veni;
Una bibamus». Illa, quae arebat siti,
Simul cognovit vocem laudari suam,
Cupide advolavit. Noctua egressa e cavo
Trepidantem consectata est et leto dedit.
Sic viva quod negarat tribuit mortua. —Fabulae Phaedri [1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Arebat cutis et vitalis calor infra senilem teporem iam redactus assidue decrescebat; ingeminabant morbi, rarescebat spiritus et transibat dies ultimus: extreme hore tempus instabat. —Rerum memorandarum libri Petrarcae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, XVI. Cicada et noctua. Versus 15 — arebat
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: arebat.
  3. 3.0 3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber III. 96: [6] — arebat