animadvertimus

Discretiva

animadvertimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
animadvertimus	prima pluralis	praesens	activa	indicativus	animadvertō (animadvertere)
animadvertimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	animadvertō (animadvertere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.ni.madˈwer.ti.mus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·ti·mus — morphologica: anim-ad-vert-imus

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Vitruvius ca. –80…–15

Aulus Gellius ca. 130-180

Demetrius Cantemir 1674–1723

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Atque etiam si a primis incohatisque naturis ad ultimas perfectasque volumus procedere, ad deorum naturam perveniamus necesse est. Prima enim animadvertimus a natura sustineri ea, quae gignantur e terra, quibus natura nihil tribuit amplius quam, ut ea alendo atque augendo tueretur. —De natura deorum Ciceronis

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Si enim radices arborum aut vitium aut reliquorum seminum non ex terrae proprietatibus sucum capiendo ederent fructus, uno genere essent in omnibus locis et regionibus omnium sapores. Sed animadvertimus insula Lesbo vinum protropum, Maeonia Catacecaumeniten, Lydia Tmoliten, Sicilia Mamertinum, Campania Falernum, Terracina et Fundis Caecubum reliquisque locis pluribus innumerabili multitudine genera vini virtutesque procreari. —De architectura Vitruvii

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Sicuti nuperrime aput mensam cum legerentur utraque simul Bucolica Theocriti et Vergilii, animadvertimus reliquisse Vergilium, quod Graecum quidem mire quam suave est, verti autem neque debuit neque potuit. Sed enim, quod substituit pro eo, quod omiserat, non abest, quin iucundius lepidiusque sit:

βάλλει καὶ μάλοισι τὸν αἰπόλον ἁ Κλεαρίστα

τὰς αἶγας παρελᾶντα καὶ ἁδύ τι ποππυλιάζει, –

malo me Galatea petit, lasciva puella,

et fugit ad salices et se cupit ante videri. —Noctes Atticae A. Gellii

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Morbos tamen non multos novit Moldavia, respecta dico regionum magis calidarum; aliquando sed raro pestilentia febribusque malignis vexatur. Pestilentiam non ex aëris corruptione oriri experientia comprobatum est: Eandem vero nonnunquam e Polonia, quae et saevius grassatur, nonnunquam per Aegypticas et Constantinopolitanas quae ad emporium Gallatz appellere solent naves, in nostras regiones irrupisse animadvertimus. Febrium malignarum, alia ibi, quam in reliquis Europaeis partibus, natura est. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir

saec. XIX.

• At vero nec est sine mutatione; quum enim ipsi nihil mutamur cogitatione, aut, si mutemur, non animadvertimus; tunc non videtur nobis fuisse tempus, quemadmodum nec iis quos in Sardinia fabulantur dormire apud heroas, quum experrecti fuerint: coniungunt enim prius instans cum posteriori instanti, et unum faciunt, eximentes tempus interiectum, quia id sensu non percipiunt. —Aristotelis Physica Bussemakeri