animadvertere

Discretiva

animadvertere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
animadvertere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	animadvertō
animadvertere	—	praesens	activa	infinitivus	animadvertō

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.ni.madˈwer.te.re/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·te·re — morphologica: anim-ad-vert-ere

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Aulus Cornelius Celsus ca. –25…+50

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

• Oportet autem animadvertere, ne, cum aliter sint multa iudicata, solitarium aliquid aut rarum iudicatum afferatur. Nam sic his rebus auctoritas iudicati maxime potest infirmari. Atque ea quidem, quae quasi probabilia sumentur, ad hunc modum temptari oportebit. Quae vero sicuti necessaria dicentur, ea si forte imitabuntur modo necessariam argumentationem neque erunt eiusmodi, sic reprehendentur. —De inventione Ciceronis

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Adicit periculo vomitus biliosus, mali odoris, aut varius aut niger.

—Remedium est sanguinem mittere aut cucurbitulas pluribus locis admovere, non ubique cute incisa: id enim duobus aut tribus locis satis est: ex ceteris spiritum evocare abunde est. Tum animadvertere oportet quo loco malum sit: solet enim contra id tumere. Et si supra umbilicum est, alvi ductio utilis non est: si infra est, alvum ducere, ut Erasistrato placuit, optimum est, et saepe id auxilii satis est. Ducitur autem percolato tisanae cremore cum oleo et melle, sic ut praeterea nihil adiciatur. —De Medicina Celsi

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• quod ubi animadvertere piscantes – concurrit autem multitudo temporis gnara et magis etiam voluptatis huius avida – totusque populus e litore quanto potest clamore conciet simonem in spectaculi eventum, celeriter delphini exaudiunt desideria aquilonum flatu vocem prosequente, austro vero tardius ex adverso referente; set tum quoque inproviso in auxilium advolare properant. —Naturalis historia Plinii