agitasse

Discretiva

agitasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

agitāsse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitāsse	—	perfectum	activa	infinitivus	agitō (agitāre)

Appellatio

API: /agiˈtaːsse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tās·se — morphologica: agit-asse

Formae aliae

• agitāvisse

Francogallice

agitasse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitasse	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	agiter

Appellatio

API: [aʒiˈtas]

Syllabificatio phonetica: a·gi·tasse — morphologica: agit-asse

Lusitane

agitasse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitasse	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	agitar
agitasse	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	agitar

Appellatio

API: [ɜʒiˈtasɨ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tas·se — morphologica: agit-asse

Loci

Quintus Curtius Rufus ca. 50

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus 55-117

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Agitasse Dareum custodiam corporis sui contra ius fasque peregrino militi tradere damnata popularium fide, quam per ducentos et triginta annos inviolatam regibus suis praestitissent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.

• furor est mensuram eius animo quosdam agitasse atque prodere ausos, alios rursus occasione hinc sumpta aut hic data innumerabiles tradidisse mundos, ut totidem rerum naturas credi oporteret aut, si una omnes incubaret, totidem tamen soles totidemque lunas et cetera etiam in uno et inmensa et innumerabilia sidera, quasi non eaedem quaestiones semper in termino cogitationi sint occursurae desiderio finis alicuius aut, si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari, non idem illud in uno facilius sit intellegi, tanto praesertim opere. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 105-110 p.Ch.n.)

• agitasse Laco ignaro Galba de occidendo Tito Vinio dicitur, sive ut poena eius animos militum mulceret, seu conscium Othonis credebat, ad postremum vel odio. haesitationem attulit tempus ac locus, quia initio caedis orto difficilis modus; et turbavere consilium trepidi nuntii ac proximorum diffugia, languentibus omnium studiis qui primo alacres fidem atque animum ostentaverant. —Historiae P. Cornelii Taciti