aestimande

Discretiva

aestimande dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimande	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi aestimandus

Appellatio

API: /ae̯stiˈmande/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·de — morphologica: aestim-and-e

Usus

Latinitas nova

saec. XVII.

• Pauciores qui fideliter docere alios sattagant. Cum tamen sint, accedit et hoc, nunquam saris aestimande D. fautor, quod me, non magni pretii iuvenem, ingeniosiss. eruditiss. diserciss. D. Hugoni Grotio, de meliori, quod aiunt, nota commendasti. —Et clarorum virorum ad eum epistolae Gerardi Ioan. Vossii (1577-1649). CXLVIII. Excellentissimo, Clarissimo Viro D. Gerardo Ioanni Vossio, addictissimus cultor, adscribit Bern. Damke. S. P.