aequat

Discretiva

aequat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aequat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	aequō (aequāre)

Appellatio

API: /ˈae̯.kwat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quat — morphologica: aequ-at

Loci

Vitruvius ca. -30/-22

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Marcus Manilius fl. 14

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• E pectore autem leonis et finibus cancri solis exitus percurrens reliquas partes leonis inminuit diei magnitudinem et circinationis reditque in geminorum aequalem cursum. Tunc vero a leone transiens in virginem progrediensque ad sinum vestis eius contrahit circinationem et aequat ad eam, quam taurus habet, cursus rationem. —De architectura Vitruvii

class.

• Idem tibi de bonis dico: hoc bonum inter meras voluptates est, hoc inter tristia et acerba. Illud fortunae indulgentiam rexit, hoc violentiam domuit. Utrumque aeque bonum est, quamvis illud plana et molli via ierit, hoc aspera. Idem finis omnium est: bona sunt, laudanda sunt, virtutem rationemque comitantur; virtus aequat inter se, quicquid agnoscit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

class.

• hinc rigor et glacies nivibusque albentia rura,

hinc sitis et sudor nudusque in collibus orbis,

aestivosque dies aequat nox frigida brumae.

sic bellum natura gerit, discordat et annus,

ne mirere in ea pugnantia sidera parte. —Astronomicon M. Manilii

saec. I.

• alii summam fulgoris Armenia colori pigmentorum aequari credunt, alii sulpuris ardentis flammae aut ignis oleo accensi. magnitudo abellanam nucem aequat, insignis etiam apud nos historia, siquidem exstat hodieque huius generis gemma, propter quam ab Antonio proscriptus est Nonius senator, filius Strumae Noni eius, quem Catullus poeta in sella curuli visum indigne tulit, avusque Servili Noniani, quem consulem vidimus. ille proscriptus fugiens hunc e fortunis omnibus anulum abstulit secum. —Naturalis historia Plinii

Latinitas postclassica

saec. II.

• usque adeo nihil est quod nostra infantia caelum

hausit Aventini baca nutrita Sabina?

quid quod adulandi gens prudentissima laudat

sermonem indocti, faciem deformis amici,

et longum invalidi collum cervicibus aequat

Herculis Antaeum procul a tellure tenentis,

miratur vocem angustam, qua deterius nec

ille sonat quo mordetur gallina marito? —Saturae D. Iuni Iuvenalis