aequas

Discretiva

aequas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aequās	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	aequō (aequāre)

Forma	Modus flexurae	originis
aequās	casus accusativus pluralis · genus femininum	adiectivi aequus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈae̯.kwaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quās — morphologica: aequ-as

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Is etiam queritur condiciones suas repudiatas, aequas quidem et verecundas, ut haberet Galliam ultimam, aptissimam ad bellum renovandum instruendumque provinciam; ut Alaudae in tertia decuria iudicarent, id est ut perfugium scelerum esset quam turpissimis rei publicae sordibus; ut acta sua rata essent, cuius nullum remanet consulatus vestigium. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Molossus de trisyllabis restat, a quo primo incipiunt sex temporum pedes, qui omnes eidem coniungi possunt, partim propter simpli duplique rationem; partim propter illam quam nobis plausus ostendit, partitionem longae syllabae, quae singula tempora parti utrique concedit, quia in senario numero par lateribus medium est. Ob quam causam et molossus, et ambo ionici non solum in simplum et duplum, sed etiam in aequas partes per terna tempora feriuntur. —De musica Augustini

Latinitas nova

saec. XVI.

• Primo, quia sicut quinarium ex primo pari primoque impari constat, sic anima ex dividua individuaque natura, quando dividuus est par numerus, impar vero individuus, ob eam censetur causam, quia eius in partes aequas non est possibilis transitio. —De monade numero et figura Iordani Bruni