accuso

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /akˈkuːsoː/

(classice)

accuso, accusare, accusavi, accusatum

API: /akˈkuzo akkuˈzare akkuˈzavi akkuˈzatum/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: ac·cū·sō — morphologica: ac-cus-o

Notatio

← Latine: ad + causa

Verbum transitivum

accūs|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. √ Ad causam provocare; culpare aliquem de aliquo.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
accūs-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	accūsō	accūsem		accūsābam	accūsārem	accūsābō
II. sing.	accūsās	accūsēs	accūsā!	accūsābās	accūsārēs	accūsābis	accūsātō!
III. sing.	accūsat	accūset		accūsābat	accūsāret	accūsābit	accūsātō!
I. plur.	accūsāmus	accūsēmus		accūsābāmus	accūsārēmus	accūsābimus
II. plur.	accūsātis	accūsētis	accūsāte!	accūsābātis	accūsārētis	accūsābitis	accūsātōte!
III. plur.	accūsant	accūsent		accūsābant	accūsārent	accūsābunt	accūsantō!
Thema	Vox passiva
accūs-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	accūsor	accūser		accūsābar	accūsārer	accūsābor
II. sing.	accūsāris	accūsēris	accūsāre!	accūsābāris	accūsārēris	accūsāberis	accūsātor!
III. sing.	accūsātur	accūsētur		accūsābātur	accūsārētur	accūsābitur	accūsātor!
I. plur.	accūsāmur	accūsēmur		accūsābāmur	accūsārēmur	accūsābimur
II. plur.	accūsāminī	accūsēminī	accūsāminī!	accūsābāminī	accūsārēminī	accūsābiminī	—
III. plur.	accūsantur	accūsentur		accūsābantur	accūsārentur	accūsābuntur	accūsantor!

Thema	Vox activa
accūsāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	accūsāvī	accūsāverim	accūsāveram	accūsāvissem	accūsāverō
II. sing.	accūsāvistī	accūsāveris	accūsāverās	accūsāvissēs	accūsāveris
III. sing.	accūsāvit	accūsāverit	accūsāverat	accūsāvisset	accūsāverit
I. plur.	accūsāvimus	accūsāverimus	accūsāverāmus	accūsāvissēmus	accūsāverimus
II. plur.	accūsāvistis	accūsāveritis	accūsāverātis	accūsāvissētis	accūsāveritis
III. plur.	accūsāvērunt	accūsāverint	accūsāverant	accūsāvissent	accūsāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	accūsāre	accūsāvisse	accūsātūrum, -am, -um esse	accūsāns		accūsātūrus, -a, -um­
Vox passiva	accūsārī	accūsātum, -am, -um esse	accūsātum īrī		accūsātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
accūsandī		accūsandus, -a, -um			accūsātum	accūsātū

Dictiones collatae

Composita

• excūsō, excūsāre
• incūsō, incūsāre

Dictiones derivatae

• accūsābilis
• accūsātiō
• accūsātīvus
• accūsātor, accūsātrīx
• accūsātōrius, accūsātōriē
• accūsitō, accūsitāre

Translationes

Ad causam provocare

• Anglice: accuse (en)
• Dacoromane: acuza (ro)
• Esperantice: akuzi (eo)

• Germanice: anklagen (de)
• Hispanice: acusar (es)