Librae

Discretiva

Librae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Lībrae	casus genitivus singularis	nominis Lībra
Lībrae	casus dativus singularis	nominis Lībra

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈliːbrae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Lī·brae — morphologica: Libr-ae

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

Nicolaus Copernicus 1473–1543

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

hic qui nondum vere benigno

reddit Zephyro vela tepenti,

Aries praeceps ibit in undas,

per quas pavidam vexerat Hellen;

hic qui nitido Taurus cornu

praefert Hyadas, secum Geminos

trahet et curvi bracchia Cancri;

Leo flammiferis aestibus ardens

iterum e caelo cadet Herculeus,

cadet in terras Virgo relictas

iustaeque cadent pondera Librae

secumque trahent Scorpion acrem;

et qui nervo tenet Haemonio

pinnata senex spicula Chiron,

rupto perdet spicula nervo; —Thyestes Senecae

saec. I.

• altera sublimitatium causa, quoniam a suo centro apsidas altissimas habent in aliis signis, Saturnus in librae parte vicesima, Iuppiter cancri quinta decima, Mars capricorni XXVIII, sol arietis XVIIII, Venus piscium XXVII, Mercurius virginis XV, luna tauri III. tertia altitudinum ratio caeli mensura, non circuli, intelligitur, subire eas aut descendere per profundum aeris oculis aestimantibus. —Naturalis historia Plinii

Latinitas nova

saec. XVI.

• Quem quidem circulum secabo quadrifariam subtensis diametris AEC, & BED. Punctum A teneat Cancri principium, B Librae, C Capricorni, D Arietis. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici